سودآوری در دامداری

فهرست مطالب ارائه شده در این صفحه:

درآمد خالص دامداری به ازای هر گاو معیار بسیار خوبی برای برسی چگونگی کار دامداری و سودآوری در دامداری است.

معمولاً این معیار نشان دهنده بازدهی نیروی کار و مدیریت برای مالک یا مدیر دامداری است.

در زمان هایی که قیمت شیر و خوراک در حد قابل قبولی است، سطح رقابتی معمول، در 25% گاوداری های برتر غرب میانه (ایالت های شمالی و مرکزی ایالات متحده امریکا) بالاتر از 1300 $ به ازای هر گاو است.

معطوف کردن درآمد خالص یک دامداری به این معیار برای مقایسه عملکرد دامداری ها با یکدیگر طی سال های تولید، بدون توجه به نژاد یا اندازه گله، مفید است.

درآمد خالص دامداری (NFI) به ازای هر گاو

سطح رقابتی: ≥ 1300 $ به ازای هر گاو

محاسبه = (تغییر موجودی ± دریافتهای نقدی ) – هزینه ها – استهلاک ÷ تعداد گاوها

مثال:

$دریافت های نقدی 1390000

+ $تغییر موجودی 60000

– $هزینه ها 1088000

– $استهلاک 50000

——————————————

= $312000 NFI

NFI چگونه مورد استفاده قرار می گیرد؟

بخشی از NFI برای هزینه های خانواده و ذخیره دوران بازنشستگی برداشته می شود.

NFI همچنین برای بازپرداخت های برنامه ریزی شده، اصل مبلغ وام ها، مالیات بر درآمد و سرمایه گذاری مجدد بر روی کار استفاده می شود.

محاسبه NFI نیازمند کار بر روی دریافتی ها، هزینه ها، موجودی ها و استهلاک های سالانه است.

دریافتی ها، هزینه ها و استهلاک را می توان از روی اظهار نامه مالیاتی بدست آورد.

این مبالغ باید به گونه ای تنظیم شوند که تمام درآمد و هزینه هایی را که برای تولید شیر در طول سال مورد نظر صرف شده اند را نشان دهد.

اگر دامداری از سیستم حسابداری تعهدی استفاده می کند، این کار ضرورتی ندارد.

تغییر موجودی(inventory change) نیاز به مقایسه موجودی در ابتدا و انتهای دوره دارد.

آیتم های موجودی شامل غلات، خوراک، حیوانات، هزینه های پیش پرداخت و حسابهای دریافتنی و پرداختنی هستند.

تغییر موجودی یک کالا برابر است با ارزش موجودی آن در انتهای دوره منهای مقدار موجودی آن در ابتدای دوره.

افزایش موجودی برای غلات، خوراک، دام و هزینه های پیش پرداخت به درآمد اضافه می شود در حالیکه کاهش موجودی، از درآمد کسر می شود.

اگر حساب های قابل پرداخت افزایش یابد، این مقدار افزایش از درآمد کم می شود. اگر حساب های قابل دریافت افزایش یابد، این افزایش به درآمد اضافه می شود، موارد کاهشی نیز باعث کاهش درآمد می شوند.

برخی نرم افزارهای کامپیوتری مانند FINAN یا سیستم های کاغذی مثل Ohio Commercial Farm Account Book and Balance Sheets به محاسبه NFI کمک می کنند.

برای اینکه یک دامداری رقابتی باشد NFI آن در اکثر سال ها باید به طور قابل توجهی از میزان لازم برای داشتن یک زندگی مطلوب و تسویهی همه پرداخت های برنامه ریزی شده و تعهدات قانونی فراتر باشد.

در سال هایی که به این صورت نباشد، تنها تعهدات ضروری پاسخ داده می شوند. بیشتر کسب و کارهای رقابتی به طور معمول روی کار خود، نگهداری و ارتقا امکانات به منظور افزایش کارایی سرمایه گذاری مجدد می کنند.

با این حال ایجاد تنوع در پس اندازها و سرمایه گذاری های خارج از دامداری نیز استراتژی های خوبی برای بررسی هستند.

معیار درآمد خالص دامداری به ازای هر گاو باید به مدیران دامداری اجازه دهد تا سرمایه در گردش ضروری برای بقا در محیط اقتصادی امروز را ایجاد کنند.

NFI به ازای هر گاو در بالای 20% دامداری ها در خلاصه گزارش Ohio Dairy Farm Business سال 2016 به ازای هر گاو 949 $ بود که از میانگین 1392 $ 5 سال قبلی ( 2011-2015) کمتر بود.

در طی همان پنج سال، NFI به ازای هر گاو در بالای 10% دامداری های شرکت کننده در گزارش New York Farm Business به طور متوسط 1552 $ بود، در حالی که بالای 20% گله ها با 300 گاو به طور متوسط 1491$ بودند.

NFI بالای 25% گله ها در Northeast Dairy Farm Business Summary به طور متوسط 1274 $ به ازای هر گاو بود (2011 تا 2015).

درآمد خالص پایین تر از سطح رقابتی دامداری به ازای هر گاو ممکن است در نتیجه موارد زیر باشد:

1- مشکلات بهره وری- بازده پایین هر گاو

2-مشکلات اندازه – نیاز به سرشکن کردن هزینه های ثابت یا سربار روی تعداد بیشتری گاو

3- بدهی بالا به ازای هر گاو

4-هزینه های بسیار بالا