فهرست مطالب
استرس های گاو و گوساله و اثر آنتی اکسیدان ها
استرس های گاو و گوساله و اثر آنتی اکسیدان ها – روز های اول زندگی گوساله های نژاد شیری یکی دیگر از دوره هایی است که حساسیت حیوان در ابتلا به انواع بیماری ها بسیار بالاست.
نرخ تلفات و بیماری در این دوره در تمام دنیا بالاست. استرس متابولیکی مادر در دوره انتقال از چند هفته قبل زایش شروع می شود و جنین را متاثر می کند.
در گونه های دیگر جانوری مدارکی در دسترس است که نشان می دهد شرایط نا متوازن در دوره های حساس زندگی می تواند منجر به تغییر در ساختار های بافتی و عملکرد بافت ها شود که می تواند منجر به عوارض طولانی مدت در ساختار فیزیولوژیکی و حساسیت به بیماری گوساله شود.
اثر استرس گرمایی :
همچنین در نشخوارکنندگان قبلا دیده شده است که قرار داشتن حیوان دردوره انتقال در معرض استرس گرمایی یا تغذیه انرژی مازاد بر نیاز دام یا حتی انرژی محدود شده می تواند سیستم ایمنی و متابولیکی گوساله متولد شده را متاثر کند.
حتی در مطالعه ای توسط “مونتیرو” و همکارانش نشان داده شده است که این عواقب تا اولین دوره شیردهی فرزندان به طور معنی داری در تولید و سلامت آن ها اثرگذار هستند.
بنابراین، می توان اهمیت حفظ شرایط ایده آل برای مادران آبستن بخصوص در روزهای پایانی آبستنی را دید.
۱) شرایط داخل رحم
به طور کلی نتایج مطالعات نشان می دهند که قرار گرفتن در معرض استرس های متابولیکی که از سمت مادر به فرزند وارد می شود .
از جمله مصرف نا متعادل مواد مغذی، عوامل التهابی و استرس اکسیداتیو ممکن است برخی پاسخ های متابولیکی و التهابی را افزایش دهد و حساسیت به بیماری ها را در گوساله افزایش دهد.
بنابراین توجه به این نکته ضروری است که استرس های متابولیکی در دوره انتقال، نه تنها گاو ها را در معرض نارسایی های مختلف قرار می دهد، بلکه اثرات نامطلوب مضاعف برای گوساله ها خواهد داشت.
۲) چالش اکسیداتیو در هنگام تولد
پستانداران بعد از تولد برای اولین بار در محیطی قرار می گیرند که غلظت بالایی از اکسیژن دارد و با شروع تنفس، آن ها بیشتر در معرض استرس اکسیداتیو قرار می گیرند.
از این رو این موارد می تواند باعث اثرات نسبتا بلند مدت روی وضعیت اکسیدان ها در بدن شوند.
۳) وضعیت اکسیدان ها در دوره قبل از شیرگیری
مشاهده شده است که شمار عوامل اکسیدانی در خون گوساله ها در روز ۳ و ۷ نسبت به روز اول زندگی کم تر بوده ولی در هفته ۲ و ۳ دوباره اوج می گیرد.
نا گفته نماند که مقاله دیگری همین نتایج را نقض کرده اند.
در بررسی دیگری که انجام شده نشان داده شده است که غلظت آنتی اکسیدان های خون گوساله هایی که جایگزین شیر خورده اند کمتر از آن هایی است که با شیر کامل تغذیه شدند.
از این رو می توان تلاش کرد تا میزان آنتی اکسیدان هایی که به جایگزین شیر اضافه می شوند را بالاتر برد.
راهکار های اصلی برای کاهش میزان اکسیدان ها در بدن گوساله ها به این ترتیب هستند:
انتقال آنتی اکسیدان به مادر
تغذیه کمی بالاتر از مقادیر گزارش شده توسط NRC در دوره انتظار زایمان منجر به نتایج مطلوبی در سلامت دام شده است.
همچنین تغذیه این مواد برای گوساله هم سودمند خواهد بود. ولی گزارشی از اثر آن روی تلفات گوساله ها در دسترس نیست.
در انسان مدت هاست که مصرف آنتی اکسیدان های معدنی و ویتامینی توسط مادر به عنوان یک روش موثر در کاهش استرس اکسیداتیو روز زایمان شناخته شده و به کار گرفته می شود.
البته موارد مختلفی این روش را متاثر می کنند که از مهمترین آن ها عبارتند از :
۱) ویژگی های مورفولوژیکی جفت نشخوار کنندگان، عبور انواع آنتی اکسیدان ها را از طریق جفت محدود می کند.
۲) بیشتر گاوها در دوره خشکی با مقادیری نزدیک به سقف استاندارد های تعیین شده این مواد تغذیه می شوند
(مثل ۳/۰ ppm برای سلنیوم که نزدیک به سقف مجاز مصرف در ایالات متحده است).
۳) اضافه کردن بیش از حد آنتی اکسیدان ها می تواند اثرات پس آیند نامطلوب داشته باشد.
تغذیه آغوز: به عنوان منبعی از آنتی اکسیدان ها و همچنین اکسیدان ها
اهمیت بلع آغوز در سلامت نوزاد گاو به خوبی شناخته شده است.
علاوه بر ایمیونوگلوبولین ها که در آغوز به مقدارفراوان یافت می شوند مواد دیگری مانند سلول های ایمنی، فاکتور های رشد، سیتوکین ها و… نیز به وفور در آغوز موجود هستند.
به علاوه به نظر می رسد توازن اکسیداسیون- احیایی آغوز در مقدار جذب ایمیونوگلوبولین ها نقش مهمی بازی می کند. اضافه کردن سلنیوم، جذب ایمیونوگلوبولین را افزایش می دهد.
استفاده از مکمل های آنتی اکسیدان برای گوساله ها
تغذیه یا تزریق ویتامین ها یا مواد معدنی کمیاب به گوساله ها از دیگر روش های تامین آنتی اکسیدان های مورد نیاز بدن گوساله است.
مطالعات مختلفی در این مورد انجام شده است ولی همگی نتایج یکسانی نداشته اند. ت
زریق مواد معدنی کمیاب (روی، سلنیوم، منگنز و مس) در سن ۳ و ۳۰ روزگی گوساله ها منجر به عملکرد بیشتر و موثر تر نوتروفیل ها می شود و در مقایسه با گروهی که این ها را مصرف نکردند، ابتلا به بیماری های مختلف را کاهش می دهد.
مترجم : مهندس محمد حسین مقیمی – منبع
