مدیریت درآمد مازاد بر هزینه های خوراک

مدیریت درآمد مازاد بر هزینه های خوراک

هزینه های خوراک گاو شیری معمولاً بخش اعظم هزینه های تولید شیر را تشکیل می دهد و می تواند بین 30 تا 70 درصد از درآمد تولید شیر متغیر باشد. درآمد باقی مانده پس از محاسبه هزینه های خوراک گاو شیرده، همان مبلغ باقی مانده ای است که هزینه های دیگر را پرداخت می کند.

برای سودآور ماندن، تولیدکنندگان می‌توانند بر درآمد مازاد بر هزینه های خوراک (IOFC) گله ی خود نظارت کرده و تصمیم بگیرند. این امر به تولیدکنندگان امکان می‌دهد تا تصمیمات آگاهانه‌تری در مورد خرید خوراک، تنظیم برنامه جیره‌بندی برای تطبیق با عدم اطمینان بازار بگیرند.

درآمد بیش از هزینه های خوراک یک مفهوم حاشیه ای ناخالص است. مقدار تولید روزانه شیر در گاوهای شیرده ارزیابی می شود و سپس بالاترین هزینه متغیر را که همان خوراک است، کسر شود.

آنچه باقی می ماند درآمد ناخالص است که می تواند برای پرداخت خوراک گاو و تلیسه خشک، سربار، برداشت سود و سایر پرداخت ها استفاده شود.

درآمد بیش از هزینه های خوراک بر حسب ریال به ازای هر گاو شیرده در روز اندازه گیری می شود. می توان از معادله زیر استفاده کرد:

IOFC (گاو/روز/ریال)  = (قیمت ناخالص شیر * متوسط تولید شیر روزانه)  – میانگین هزینه های خوراک روزانه

هزینه روزانه خوراک مورد نیاز برای تولید مقدار شیر منعکس شده در متوسط تولید روزانه شیر است. اساساً قیمت ناخالص شیر از ریال به ازای هر کیلوگرم شیر تولید شده به ریال تبدیل می شود و سپس هزینه تولید آن شیر کم می شود.

دو رویکرد برای نظارت بر IOFC وجود دارد. اولین رویکرد مقایسه IOFC گله با معیاری بر اساس ارزش تولید شیر است. این رویکرد از قیمت های بازار برای خوراک استفاده می کند.

رویکرد دوم، محاسبه جریان نقدی گله برای تعیین ارزش  IOFC است، که از هزینه‌های واقعی دامداری برای تولید در دامداری استفاده می‌کند. این معنای بیشتری دارد زیرا نشان‌دهنده آن چیزی است که دامداری باید در IOFC انجام دهد تا هزینه ها را پرداخت کند و سودآور بماند.

محاسبه هزینه خوراک به ازای هر گاو شیرده در روز

جیره گاو شیری شامل علوفه‌ها (یونجه، سیلاژ ذرت و علوفه یونجه)، کنسانتره (غلات، منابع پروتئین، مواد معدنی و ویتامین‌ها) و محصولات جانبی (سبوس گندم، پوسته سویا و تخم پنبه) می باشد.

روش ایده آل برای محاسبه هزینه های خوراک روزانه به ازای هر گاو شیرده، استفاده از مقدار خوراک، تعداد گاوهای تغذیه شده و قیمت اقلام اولیه است.

خلاصه جیره گاو شیرده نحوه استفاده از ارزش بازار علوفه و غلات یا علوفه تولید شده در خود مجموعه و ارزش هزینه را نشان می دهد.

هر دو اطلاعات ارزشمند هستند و اطلاعات مدیریتی مهمی را در اختیار تولیدکننده قرار می دهند. IOFC را می توان با استفاده از هزینه خوراک مبتنی بر بازار و هزینه برای هر گاو در روز تعیین کرد.  اطلاعات در رابطه با اقلام اولیه و میزان مصرف بسیار مهم است.

اطلاعات مورد نیاز به شرح زیر است:

• مقدار مصرفی هر یک از اقلام موجود در جیره TMR گله شیرده یا گروه های مختلف گاو شیرده باید محاسبه شود.
• مقادیر مصرف هر یک از اقلام جیره به ازای هر گاو در روز بررسی شود؛
• گله را به تعداد گاوهایی که میانگین تولید شیر را نشان می دهند و تعداد گاوهایی که اوج تولید شیر را نشان می دهند تقسیم کنید.
• قیمت خوراک برای همه مواد تشکیل دهنده (علوفه، مخلوط غلات، و …) تغذیه شده در گاوهای شیرده نیز محاسبه شود.

علوفه

در برخی از دامداری ها بخشی از علوفه مورد نیاز در خود دامداری و زمین های اطراف مرتبط با دامداری تولید می شود. دشوارترین بخش در مورد علوفه، تعیین قیمت دقیق است.

دو روش برای تعیین قیمت به علوفه های تولید شده در خود دامداری وجود دارد. قیمتی که برای علوفه تولید شده در خود مجموعه در نظر گرفته می شود شامل بذر، کود، مواد شیمیایی، هزینه کارگر، اجاره، و سربار یا قیمت بازار علوفه اگر امروز فروخته می شود است.

کنسانتره ها و خوراک های فرعی

تنوع زیادی در دامداری ها بین خوراک های  مصرفی وجود دارد. تنها قیمتی که تولید کننده استفاده می کند، قیمت خرید واقعی برای هر غله، محصول جانبی، مخلوط غلات و  مکمل های مانند مکمل ویتامین معدنی است.

ایجاد یک معیار برای موفقیت

یکی از رویکردهای استفاده از IOFC، مقایسه با  دو معیار بالا و پایین است.

معیار بالای IOFC به این معنی است که با توجه به میانگین تولید روزانه شیر گله، هزینه خوراک برای هر گاو نسبتا پایین و درآمد ناخالص نسبتاً بالا است و برعکس معیار پایین IOFC نشان دهنده هزینه های بالای مربوط به خوراک ویا درآمد پایین شیر می باشد.

تفسیر نتایج

توصیه می شود IOFC را در طول زمان بررسی کنید و عملکرد مزرعه را با یک معیار مقایسه کنید. این اطلاعات می تواند برای ارزیابی عملکرد مزرعه و برای اهداف توسعه استفاده شود.

این اطلاعات راهنمای کارآمد برنامه تغذیه برای شیر تولید شده را ارائه می دهد. تولیدکنندگان می توانند از این اطلاعات برای ارزیابی فصلی و توسعه بودجه های فصلی یا ماهانه استفاده کنند.

مواقعی وجود خواهد داشت که قیمت شیر بسیار پایین است و صرف نظر از اینکه گاوها چقدر خوب عمل می کنند و قیمت خوراک چقدر معقول است، IOFC در محدوده پایین یا کمتر از آن قرار می گیرد.

حفظ یک IOFC رقابتی دشوار است. با این حال، در سال‌هایی که قیمت شیر معقول است، تولیدکنندگان باید مدیریت تغذیه گاو های شیری را در زمانی که IOFC خارج از خط یا پایین‌تر از IOFC نقطه سربه‌سر است بررسی کنند.

برخی از زمینه‌هایی که باید بررسی شوند عبارتند از راندمان مصرف ماده خشک و سطح تغذیه کنسانتره. اگر علوفه و اقلام اولیه تولید شده توسط خود مجموعه رقابتی نباشد، چه به دلیل کیفیت یا کمیت، آنگاه ممکن است سودآوری کل مجموعه به خطر بیفتد.

اگر IOFC به طور مداوم در محدوده بالا باشد، راندمان تبدیل خوراک به شیر را به خوبی انجام می دهد.

به طور کلی درآمد حاصل از شیر و هزینه های خوراک دو حوزه قابل کنترل توسط تولید کننده است.

ارزش بازار

بخشی از ارزش علوفه شامل هزینه های حمل و نقل مربوط به علوفه و غلات است و شامل هزینه ایست که تولیدکنندگان می توانند از طریق کاهش این هزینه ها صرفه جویی کند.

جریان نقدی

IOFC می تواند برای ارزیابی نقدینگی آتی در طول ماه یا سال آینده مورد استفاده قرار گیرد. این معیار به تولیدکننده اجازه می‌دهد تا زمانی که جریان نقدی مورد انتظار مناسب نیست، تنظیمات مدیریتی را انجام دهد و اطلاعاتی را برای ارزیابی فرصت‌های قیمت‌گذاری آینده برای تعیین زمانی که قیمت‌گذاری شیر و خوراک برای جریان نقدی دامداری مفید است، ارائه می‌کند.

برای هزینه های خوراک، ارزش هزینه مناسب تر از ارزش بازار است، زیرا منعکس کننده هزینه های متحمل شده برای تولید علوفه یا غلات است. ارزش هزینه باید منعکس کننده مقداری باشد که تولیدکنندگان برای تولید محصول در مجموعه هزینه می کنند.

اگر ارزش بهای تمام شده در تولید علوفه و غلات در خود مجموعه از ارزش بازار علوفه یا غلات فراتر رود، در این صورت تولید زراعی با عملکرد کم یا هزینه های تولید محصول بالا، ناکارآمد است. وقتی بتوان محصولات را بسیار کمتر از قیمت بازار تولید کرد، تولیدکنندگان می توانند یک مجموعه بسیار سودآور را راه اندازی کنند.

زمانی که در کنار دامداری کشت و صنعت وجود داشته باشد تولید کنندگان باید به طور مناسبی بودجه بندی انجام دهند. از جمله هزینه هایی که باید بین دامداری و و بخش کشاورزی تفکیک شود شامل تعمیرات، نیروی کار و سوخت است.

تعیین جریان نقدینگی سربه سر

اولین قدم ساده این است که IOFC را به صورت سالانه در ابتدای سال محاسبه کنید تا یک نمای کلی ایجاد شود. این برای کل مزرعه خواهد بود. با استفاده از اطلاعات شیر، IOFC را ماهانه نظارت کنید و آن را با جریان نقدی مورد نیاز در ماه آینده مقایسه کنید.

بررسی مکرر IOFC به مدیران در صورت نیاز به تعدیل هشدار می دهد، زیرا شرایط بازار در طول سال تغییر می کند. هنگامی که به صورت سالانه خلاصه می شود، محاسبه IOFC معیاری از امکان سنجی کل جریان نقدی مجموعه برای سال آینده ارائه می دهد و میزان ریسک مرتبط با برنامه پیش بینی شده را ارزیابی می کند.

برای محاسبه نقطه سر به سر IOFC بر اساس جریان نقدینگی، تولیدکنندگان باید جریان نقدی مورد نیاز خود را برای زمان آینده محاسبه کنند.  IOFC مورد نیاز را می توان به عنوان یک ابزار نظارتی برای جریان نقدی دامداری نام برد.

باید توجه داشت نیازهای جریان نقدینگی باید با درآمد شیر یا درآمد حاصل از فروش محصولات کشاورزی یا دام تأمین شود. ورودی از منابعی غیر از سرمایه محاسبه و وارد می شود.

مقدار کل خروجی برنامه ریزی شده برای تمام هزینه های مستقیم و سربار محاسبه می شود.

مقدار کل خروجی برنامه ریزی شده برای تمام هزینه های مستقیم و سربار محاسبه می شود. کل خروجی شامل برداشت مالک (زندگی خانوادگی) و حداقل مانده پایانی است. اینها باید از کل کسر شود.

IOFC فقط شامل هزینه خوراک مورد استفاده برای گاو های شیری می شود، زیرا آنها دام هایی هستند که درآمد ایجاد می کنند. دامدار باید ریال مورد نیاز برای خوراک گاو خریداری شده را محاسبه کند و هزینه‌های محصول نقدی برای بذر، کود، مواد شیمیایی، کرایه سفارشی محصول و اجاره زمین را وارد کند(در صورت داشتن بخش کشاورزی).

درصدی از سربار مصرفی برای محصولات زراعی نیز باید به هزینه های مستقیم محصول اضافه شود تا این هزینه کل محاسبه شود.

پس از وارد کردن تعداد گاوهایی که باید دوشیده شوند، قیمت شیر مورد انتظار، تولید شیر و روزهای محاسبه شده (ماه یا سال)، می توان میزان سربه سر IOFC در روز را محاسبه کرد.

کسر درآمد روزانه شیر از درآمد بیش از هزینه خوراک، حداکثر مقدار موجود برای هزینه خوراک برای هر گاو شیری در روز را مشخص می کند.

حداکثر هزینه خوراک هر گاو در روز را می توان با هزینه خوراک فعلی مقایسه کرد تا مشخص شود که آیا جیره و تولید شیر درآمد کافی برای پوشش نیازهای جریان نقدی کل مجموعه را فراهم می کند یا خیر.

در حالی که همیشه نمی توان به راحتی هزینه های خوراک یا تولید شیر را تغییر داد، تولیدکنندگان می توانند تشخیص دهند که چه زمانی مداخلات مدیریتی با استفاده از این رویکرد مورد نیاز است. این اطلاعات را می توان برای نگاهی فعالانه به فرصت های قیمت گذاری آتی بر اساس مفهوم IOFC استفاده کرد.

استرس گرمایی، روزهای شیردهی، عملکرد تولیدمثلی و تغییرات کیفیت علوفه، چند حوزه مرتبط با تولید هستند که می‌توانند بر تولید شیر تأثیر بگذارند. این امر همراه با نوسان قیمت شیر می تواند به طور قابل ملاحظه ای حداکثر قیمت خوراک را در طول سال تغییر دهد.

تشخیص کمبود جریان نقدی بسیار مهم است، بنابراین می توان قبل از انباشته شدن زیان، تصمیمات جدید را لحاظ کرد.

به طور خلاصه، IOFC می تواند یک ابزار برنامه ریزی ارزشمند باشد که می تواند برای ایجاد معیارهایی برای سودآوری عملیات تولیدشیر مورد استفاده قرار گیرد.

پس از برنامه ریزی یک جریان نقدی برای سال، یک تولید کننده می تواند IOFC سربه سر مورد نیاز برای ماندگاری عملیات را تعیین کند. این اقدام می‌تواند ابزاری برای ارزیابی عملکرد در برابر سایر دامداری ها و نظارت بر پیشرفت مالی در برابر طرح جریان نقدی پیش‌بینی‌شده فراهم کند.

سپس IOFC می تواند ماهانه محاسبه شود و با این سطح معیار مقایسه شود. بررسی شیر و هزینه های ماهیانه واقعی خوراک را می توان برای نظارت بر IOFC استفاده کرد. اگر IOFC به طور ناگهانی کاهش یابد، می توان اقدام اصلاحی انجام داد.

علاوه بر این، محاسبات ماهانه را می توان در یک برنامه یا قرارداد پیش رو برای قفل کردن در سطح قابل قبول IOFC استفاده کرد. به این ترتیب یک تولیدکننده می تواند از حاشیه سود محافظت کند.

منبع