آب مصرفی گوساله‌ های تازه متولدشده

آب مصرفی گوساله‌ های تازه متولدشده و اثر آن بر مصرف خوراک، عملکرد رشد، سلامت کلی و قابلیت هضم مواد مغذی

(H. K. J. P. Wickramasinghe, 2019)

باوجود اینکه همواره توصیه شده است که بلافاصله بعد از تولد آب آشامیدنی به‌طور آزاد در دسترس گوساله‌ها قرار گیرد ،

ولی گاهی تولیدکنندگان تا روز هفدهم صبر می‌کنند و آب در اختیار گوساله‌ها نمی‌گذارند.

هدف از این مطالعه بررسی مصرف آب و خوراک، بازده رشد، سلامت کلی و قابلیت هضم مواد مغذی در گوساله‌هایی بوده است

که از روز اول (گروه ۱) به آب دسترسی ، در برابر گوساله‌هایی که از روز ۱۷ (گروه ۱۷) به آب دسترسی داشته‌اند.

در این مطالعه شیر به‌صورت آزاد به گوساله‌ها عرضه شده  است.

۳۰ گوساله در دو تیمار آزمایشی وارد مطالعه شدند و به دو دسته ۱۵ تایی تقسیم شدند.

آب و خوراک استارتر در دو سطل جداگانه در اختیار گوساله‌ها بود. شیر سه وعده در روز توسط شیرنوش خورانده شد.

گروهی که از روز اول آب مصرف نمودند، علاوه بر آب تأمین‌شده توسط شیر، ۰۵/۰±۰۷۵/۰ کیلوگرم در روز آب نوشیدند.

گروهی که آب از روز ۱۷ در اختیارشان قرار گرفت، در کل دوره قبل از شیرگیری بیشتر از گروه۱ آب نوشیدند.

گروه۱ و گروه ۱۷ مقدار یکسانی خوراک استارتر مصرف نمودند ولی گروه۱ شیر بیشتری از گروه دیگر مصرف کرد و

اعداد وزن بدن و دور سینه نسبت به گروه ۱۷ متمایل به افزایش معنی‌دار بود.

در دسترس بودن آب اثری بر تعداد روزهای اسهال، شدت اسهال و فراسنجه‌های خونی در دوره قبل شیرگیری نداشت.

در روزهای ۵۰ تا ۷۰ (پس از شیرگیری) باوجود اینکه گروه۱ مقدار برابر استارتر نسبت به گروه ۱۷ مصرف نمود،

ولی قد در ناحیه خلفی، طول بدن، قابلیت هضم ظاهری الیاف محلول در شوینده اسیدی و خنثی و بازده خوراک در گروه۱ بیشتر از گروه۱۷ بود.

در ادامه و تا ماه پنجم پس از آزمایش، گروه۱ وزن بدن بیشتری نسبت به گروه ۱۷ داشتند.

به نظر می‌رسد که فراهم کردن آب آشامیدنی بلافاصله بعد از تولد، احتمالاً با تحریک توسعه شکمبه

و پس‌ازآن افزایش فراهمی مواد غذایی منجر به رشد و تکامل گوساله‌ها می‌شود.

بحث :

باور عمومی تولیدکنندگان بر این است که گوساله‌ها مقدار آب موردنیاز بدن خود را از شیر یا جایگزین شیر مصرفی تأمین می‌کنند.

برخلاف آب تأمین‌شده در شیر که مستقیماً به شیردان می‌رسد (در حالت ایده‌آل)، آبی که به‌صورت جدای از خوراک و شیر مصرف می‌شود به تکامل شکمبه و نگاری کمک می‌کند.

مطالعات در مورد رابطه بین عملکرد و توسعه شکمبه گوساله‌ها با مصرف آب محدودند.

اما برخی مطالعات در مورد رابطه بین آب آشامیدنی و عملکرد شکمبه در گاوهای شیری، نکاتی را در مورد آب آشامیدنی گوساله‌ها به دست می‌دهند.

برای مثال،  راجرز و همکارانش و فرالی و همکارانش غلظت مولار پایین‌تری از بوتیرات و پروپیونات در شکمبه را مرتبط با کم بودن حجم مایعات درون شکمبه

و بالا بودن نرخ عبور بخش مایع در شکمبه گاوهای شیری که آب زیادی مصرف می‌کنند دانسته‌اند.

ازآنجاکه بوتیرات و پروپیونات، مهم‌ترین پیشران‌های توسعه مورفولوژیکی و متابولیکی شکمبه در گوساله‌ها هستند،

افزایش مصرف آب در گوساله‌های گروه۱۷ می‌تواند باعث اثر منفی روی توسعه شکمبه شده باشد.

میانگین دمای روزانه محیط اثر معنی‌داری روی مقدار مصرف آب داشته است.

ازآنجاکه گوساله‌ها به‌تدریج متولدشده و وارد آزمایش ‌شدند، گوساله‌ها در معرض دماهای مختلف محیطی بوده‌اند.

برای مثال گوساله‌های ۷ و ۲۸ روزه به ترتیب در معرض دمای بین ۶/۷ تا ۵/۲۶ و ۶/۵ تا ۴/۲۴ درجه سانتی‌گراد بوده‌اند.

گوساله‌های از شیر گرفته شده به ازای هر درجه سانتی‌گراد افزایش دما، ۱۴۱/۰ کیلوگرم آب بیشتری مصرف نموده‌اند.

این مسئله نشان‌دهنده اهمیت تأمین آب بیشتر برای گوساله‌های از شیر گرفته است.

متاآنالیز انجام شده در سال ۲۰۱۶، رابطه منفی بین میزان مصرف استارتر و مقدار شیر مصرفی گوساله‌ها نشان می‌دهد.

این مسئله را می‌توان با تأمین ماده خشک موردنیاز از شیر مصرفی توجیه کرد که در پی آن گوساله تمایل کمتری به مصرف استارتر نشان می‌دهد.

همچنین مصرف استارتر با میزان مصرف آب رابطه مثبت دارد و این ارتباط در دوره پس از شیرگیری شدت بیشتری نیز می‌یابد.

گوساله‌هایی که از روز اول تولد به آب دسترسی داشته‌اند نسبت به آن‌ها که از روز ۱۷ آب در اختیارشان قرار گرفت، رشد اسکلتی بهتری داشته‌اند.

نشان داده شده است که رشد اسکلتی گوساله‌ها به‌طور مستقیم و مثبت با وزن بدن و تولید شیر در شیرواری اول مرتبط است.

قابلیت هضم ظاهری الیاف نامحلول در شوینده اسیدی و خنثی با بهبود بازده مصرف خوراک مرتبط هستند ،

که بیان کننده این حقیقت است که افزایش قابلیت هضم الیاف، بازده مصرف خوراک در نشخوارکنندگان را افزایش می‌دهد.

ورود آب به شکمبه با تغییر در pH، اختلاط و عبور مواد هضمی و ترکیب اسیدهای چرب فرار، موجب توسعه شکمبه و ایجاد جمعیت میکروبی منحصر به خود می‌شود.

ازآنجاکه بالاتر رفتن قابلیت هضم الیاف نامحلول در شوینده اسیدی و خنثی بیش از همه اجزاء دستگاه گوارش متأثر از توان شکمبه برای هضم آن‌ها است،

این بهبود نشان‌دهنده توسعه بهتر شکمبه در گوساله‌هایی است که از روز اول آب در اختیارشان بوده است.

تایید و ویرایش : مهندس محمد حسین مقیمی – References :

387. K. J. P. Wickramasinghe, A. J. (2019). Drinking water intake of newborn dairy calves and its effects on feed. Journal of Dairy Science, 377-387.