فهرست مطالب
استفاده از شیر آنتی‌بیوتیکی گله برای گوساله – سود یا ضرر اقتصادی؟
استفاده از شیر آنتی‌بیوتیکی گله برای گوساله ، از قرن بیستم تاکنون، آنتی‌بیوتیک‌ها مؤثرترین درمان‌های پزشکی بوده اند.
اگرچه استفاده بیش از حد از آن‌ها باعث مشکلات متعددی می‌شود که از آن جمله می‌توان به دست‌کاری میکروب‌های روده‌ای و همچنین مقاومت آنتی‌بیوتیکی نام برد.
مطالعات نشان می‌دهند که استفاده از آنتی‌بیوتیک در زمان نوزادی، باعث تشدید آلرژی و چاقی در کودکان در حال رشد می‌شود که ارتباط تنگاتنگ با تغییر در جمعیت میکروبی روده دارد.
این عوارض باعث توجه بیشتر به این چالش شده است که آیا از شیر آنتی‌بیوتیک‌دار استفاده شود یا خیر؟
آنتی‌بیوتیک‌ها معمولاً برای درمان ورم پستان، بیماری‌های تولیدمثلی و بیماری‌های سم در گله‌های شیری به کار گرفته می‌شوند.
آنتی‌بیوتیک‌ها داخل ورید یا عضله تزریق می‌شوند و بعداً مقادیر کمی از آن‌ها در شیر یافت می‌شوند.
پنی‌سیلین جی می‌تواند در شیر تا ۹ روز بعد از تزریق در شیر تشخیص داده شود و ۲۰ درصد نمونه‌های شیر تا ۶ روز بعد از استفاده در التهابات پستانی در شیر یافت می‌شود.
شیر حاوی آنتی‌بیوتیک همراه شیر دوره انتقال از آغوز و شیر گاوهای مبتلا به ورم پستان که SCC بالایی دارند، شیر دورریختنی گاوداری‌ها را تشکیل می‌دهند که امکان فروش ندارد.
شیر دورریختنی معمولاً به دلایلی اقتصادی برای تغذیه گوساله‌ها به کار گرفته می‌شود.
مطالعات بسیاری، نتایج یکسانی از مقاومت باکتریایی میکروب‌های روده‌ای براثر استفاده از شیر دورریز گزارش کرده‌اند.
بعضی مطالعات گزارش کرده‌اند که گوساله‌های تغذیه‌شده با این شیرها، وزن گیری بیشتری نسبت به آن‌ها که از شیر سالم مصرف کرده‌اند داشته‌اند ،درحالی‌که بعضی دیگر تفاوتی از افزایش وزن در ارتباط با منبع شیر مورداستفاده نیافته‌اند.
بعضی افزایش وزن در گروه مصرف‌کننده شیر دورریز را ناشی از غلظت بالاتر مواد مغذی در شیر دورریز و بعضی دیگر آن را به دلیل حضور آنتی‌بیوتیک‌ها دانسته‌اند.
اگرچه مقدار مواد مغذی و آنتی‌بیوتیک‌ها در مطالعات مختلف متفاوت بوده اند و به همین دلیل نمی‌توان مشخص کرد که تفاوت در نتایج مربوط به کدام عامل تغییر بوده است.
در مطالعه انجام‌شده در توسط محققین چینی در سال ۲۰۱۹، ۲۰ گوساله تا روز ۳۵ زندگی با یکی از دو نوع شیر ۱) شیر سالم و قابل‌فروش (شاهد) ۲) شیر دورریز حاوی ۴ نوع آنتی‌بیوتیک (ANT) تغذیه شدند.
نتایج نشان داده است که گوساله‌ها فارغ از اینکه کدام شیر را مصرف کرده بودند، مقادیر مشابه استارتر مصرف کردند، وزن بدنشان متفاوت نبود.
ارتفاع جدوگاه از زمین یکسان بود، طول بدن یکسان بود، دور سینه تفاوتی نداشت و همچنین افزایش وزن روزانه برای هر دو گروه یکسان بود.
تعداد دفعات بروز اسهال در گوساله‌های گروه شاهد در هفته ۴ آزمایش بیش از گروه مصرف‌کننده شیر آنتی‌بیوتیکی بوده ولی در هیچ هفته دیگری هیچ تفاوتی مشاهده نشد.
pH شکمبه، اسیدهای چرب فرار شکمبه و نیتروژن آمونیاکی در مایع شکمبه هر دو گروه یکسان بود .
به‌جز غلظت استیک اسید که در گروه مصرف‌کننده شیر آنتی‌بیوتیکی بیشتر از گروه شاهد بوده است. به‌این‌ترتیب تخمیر شکمبه‌ای با سن گوساله‌ها تغییر کرده است.
اثر تقویت‌کنندگی روی رشد گوساله‌ها توسط آنتی‌بیوتیک‌ها می‌تواند به دلیل تنظیم جمعیت میکروبی روده یا محدود کردن عملکرد دستگاه ایمنی برای ذخیره انرژی و تخصیص آن به رشد باشد.
هرچند، این اثر احتمالاً زمانی شاخص می‌شود که حیوانات مدیریت ضعیفی داشته باشند و مقادیر بسیار زیادی آنتی‌بیوتیک به آن‌ها خورانده شده باشد.
در خصوص ویژگی‌های بافتی و تخمیر شکمبه‌ای، pH شکمبه متأثر از تعداد زیادی از عوامل بوده است.
از آن جمله می‌توان به غلظت اسیدهای چرب فرار، نیتروژن آمونیاکی، ترشح بزاق و عبور مایع شکمبه اشاره کرد.
pH پایین‌تر می‌تواند رشد اپیتلیوم شکمبه را برای جذب اسیدهای چرب فرار تقویت کرده و توسعه شکمبه را تسریع کند.
نتیجه کلی :
بقایای آنتی‌بیوتیک‌ها هیچ اثر معنی‌داری بر رشد گوساله‌ها نداشته‌اند.
این مسئله می‌تواند بیان کند که بقایای آنتی‌بیوتیک‌ها در شیر دورریز عاملی مؤثر بر سلامت گوساله‌ها نیستند.
بقایای آنتی‌بیوتیک‌ها همچنین بر طول پاپیلای شکمبه گوساله‌ها در بعضی نواحی دیواره شکمبه اثر افزایشی داشته ولی توجیهی برای عدم یکپارچگی این اثر یافت نشد.
مترجم : خانم دکتر سمیه فتحی – تایید و ویرایش : مهندس محمد حسین مقیمی
