جنبه های مدیریتی پرورش تلیسه

جنبه های مدیریتی پرورش تلیسه

تلیسه ها را وزن کنید

احتمالا هیچ ابزار مدیریتی وجود ندارد که بیشتر از نظارت بر وزن تلیسه ها بر جنبه های پرورش تلیسه تاثیر بگذارد.

وزن کشی و مشاهده دائمی تلیسه ها مخصوصا در سیستم های خوراک دهی دقیق بسیار حیاتی است.

زمان های حیاتی برای وزن کشی تلیسه ها شامل بعد از شیر گرفتن ، قبل از تلقیح مصنوعی، در هنگام تلقیح مصنوعی ، در تأیید بارداری و همچنین قبل از زایش.

متوسط افزایش وزن روزانه باید محاسبه و نمرات اسکور بدنی نیز باید ملاحظه شود .

بر اساس تحقیقات، ADG (متوسط افزایش وزن روزانه) تلیسه های هلشتاین باید حدود 0/8 تا 0/9 کیلوگرم در روز باشد.

وزن کردن تلیسه ها راهی نسبتاً ساده برای مشاهده عملکرد حیوان بوده و این عمل یکی از واجبات سیستم خوراک دهی دقیق است.

وزن کردن تلیسه ها هنگام خوراک دهی دقیق تلیسه های شیری اهمیت فزاینده ای دارد.

زیرا سطح نامناسب محدودیت غذایی می تواند منجر به افزایش وزن سریع و بنابراین تلیسه های چاق شده یا افزایشی کمتر از حد مطلوب شود.

ترازوهای الکترونیکی را می توان در راهروها و یا جاهای در دسترس دیگر گذاشت تا وزن کشی تلیسه ها کار سخت و طاقت فرسایی نباشد.

اساساً هر زمان که با یک تلیسه کاری انجام می شود باید وزن شود. با سیستم خوراک دهی دقیق تلیسه ها باید وزن شوند تا شما متوجه شوید که به چه میزان تغذیه نیاز است، در حالیکه نرخ رشد برای تولید مثل در سنی مشخص و یا برای گوساله زایی در وزن بدنی مشخص حفظ شود.

توصیه ها

• همیشه تلیسه ها را در یک زمان مشخص از روز (نسبت به خوراک دهی) وزن کنید، در غیر این صورت تغییرات ایجاد شده با پر شدن دستگاه گوارش می تواند بر روی محاسبه افزایش وزن متوسط روزانه تاثیر داشته باشد.
• بهترین حالت این است که تلیسه ها به صورت ماهانه توزین شوند.
• بهترین کار این است که کل تلیسه ها را وزن کنید؛ در صورتی که محدودیت برای وزن کشی دارید می توان بخشی از تلیسه ها را به عنوان نماینده گروه وزن کشی کرد. توجه نمایید تلیسه ها به صورت تصادفی انتخاب شوند.
• وزن گیری تلیسه ها را به صورت انفرادی و گروهی در مقایسه با وزن معیار زیرنظر داشته باشید. مدیریت به ویژه استراتژی های مصرف خوراک، را چنانچه نیاز است تغییر دهید.

اندازه های گروه

در هر قسمت نگهداری تلیسه ها در یک گروه، به حداقل رساندن تنوع در اندازه و سن تلیسه ها در هر گروه و نیز در مدیریت سیستم خوراک دهی دقیق مهم است.

به طور معمول پس از 4 ماهگی تلیسه ها باید با تلیسه های دیگر تا حد امکان نزدیک به همان سن و همیشه در گروه هایی با کمتر از 90 کیلوگرم اختلاف وزن نگهداری شوند.

این اغلب به معنای داشتن گروه هایی با حداکثر سن 2 تا 4 ماه است. پس از جفت گیری این میزان را می توان تا 136 کیلوگرم وزن بین حیوانات در یک گروه افزایش داد.

فضای آخور

در سیستم های خوراک دهی دقیق هر تلیسه، همچنان که سن آنها از 4 ماه به پیش از گوساله زایی و یا 22 ماه می رسد به فضای آخور 35 تا 60 سانتی متر نیاز دارد.

تلیسه ها در سیستم خوراک دهی دقیق در تمام ساعات روز به خوراک دسترسی نخواهند داشت، بنابرانی تمام تلیسه های حاضر در بهاربند باید به خوراک دسترسی داشته باشند.

اگر فضای آخور محدود باشد تلیسه های بیش از حد پرخاشگر و ترسو مستعد به تغذیه بسیار کم هستند. بنابراین ضروری است که همه تلیسه ها بتوانند در یک زمان غذا بخورند.

در صورت محدود بودن فضای آخور سه استراتژی وجود دارد. در ابتدا باید گروه بندی ها بر اساس وزن به درستی انجام شود.

استراتژی دوم این است موانعی، مانند سربندهای تقسیم کننده نزدیک بهم برای حرکت آزادانه در قسمت خوراک وجود داشته باشد.

این استراتژی ها تا حدی موثر خواهند بود اما نه به طور کامل. استراتژی سوم این است که روزانه دوبار با فواصل نزدیک خوراک دهی انجام شود.

مثلاً دو سوم حجم روزانه در ساعت 7 صبح و باقی در ساعت 9 صبح تغذیه شود، در این حالت حیوانات بزرگتر می توانند در نوبت خوراک دهی زودتر آزادانه تر تغذیه شده و حیوانات ترسوتر در خوراک دهی دوم.

از تراشه های کاه و چوب به عنوان بستر استفاده نکنید

خوراک دهی دقیق تلیسه های شیری بر اساس برآورده کردن نیازهای انرژی از طریق یک محدودیت تحمیلی توسط تولید کننده است نه صرفا به دلیل پر بودن دستگاه گوارش از ماده ی خشک.

از آنجائیکه پر شدن دستگاه گوارش و پتانسیل متوسط افزایش وزن روزانه به میزان حداکثرشان نمی رسد، تلیسه ها می توانند به راحتی بستر خوراکی را مصرف کرده، و بنابراین بسیاری از مزایای حاصل از خوراک دهی دقیق را معکوس می کند.

اگر تلیسه ها اجازه مصرف مواد بستر را داشته باشند تعادل مورد نظر در جیره سیستم خوراک دهی دقیق به خطر می افتد.

تلیسه های سیستم خوراک دهی تغذیه برای رشدی در سطح مطلوب نیاز به تغذیه با جیره ای متعادل و بالانس دارند.

جیره بالانس در سیستم خوراک دهی دقیق مستلزم مصرف کامل خوراک ارائه شده بدون مصرف آزادانه علوفه مکمل یا بستر خوراکی از هر نوع است.

گرسنه اما در حال رشد

در ابتدای اجرای پروتکل سیستم خوراک دهی دقیق، تلیسه ها احتمالاً قبل از تغذیه سرو صدا کنند.

تجربیات تحقیقاتی نشان می دهد که این رفتار بین 10 تا 14 روز پس از اجرای استراتژی خوراک دهی دقیق کاهش می یابد و عملاً ناپدید می شود.

این به دلیل کاهش متوسط اندازه شکم و اندازه روده است که برای تطبیق با کاهش بار گوارشی مورد نیاز است که یکی از دلایل کارایی تلیسه های تغذیه شده با سیستم غیردقیق است.

انتقال سیستم تغذیه به خوراک دهی دقیق نیازمند زمان و تعهد شبیه به مدت زمانی است که طول می کشد تا ظرفیت دستگاه گوارش بعد از گوساله زایی افزایش یابد.

تا زمانی که گاوها بر اساس اهداف افزایش متوسط وزن روزانه فارم شما رشد می کنند و جیره متعادلی دریافت می کنند به اندازه کافی تغذیه می شوند.

تغییرات کوچک اعمال کنید

انتقال تلیسه ها از جیره با میزان علوفه بالا به جیره دقیق با میزان علوفه پایین نیازمند مراحل افزایشی برای سازگاری کافی شکمبه است.

تحقیقات در ایالت پنسیلوانیا روی تغذیه دقیق تلیسه ها با جیره های با کنسانتره بالا متمرکز شده است تا در مورد مزایا و معایب سیستم های خوراک دهی دقیق بیشتر بیاموزند.

با این حال مشخص شده است که تغذیه جیره های با میزان کنسانتره بالاتر به تلیسه ها یک شیفت تغذیه ای و مدیریتی عمده از جیره های سنتی تلیسه است.

 نقطه مناسب شروع سیستم خوراک دهی دقیق محدود کردن مصرف جیره با 50 درصد علوفه و 50 درصد کنسانتره است.

این نوع جیره برخی از مزایای خوراک دهی دقیق با جیره ای حاوی کنسانتره بالا را ارائه داده  و بازده خوراک را در مقایسه با یک جیره سنتی (traditional) با میزان NDF بالا و انرژی پایین افزایش می دهد.

جیره فوق الذکر همچنین پتانسیل بالایی برای ایجاد مشکلات شکمبه به اندازه جیره های با کنسانتره بالاتر ندارد ( این موضوع منطقی است زیرا اکثر گاوهای شیرده با این نوع جیره با مقادیر قابل توجهی به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، تغذیه می شوند).

انتقال به جیره های انتظار زایش و تازه زا

خوراک دهی دقیق باید 30 تا 45 روز قبل از گوساله زایی متوقف شده و تلیسه ها با جیره های انتظار زایش نرمال سازگار شوند.

خوراک دهی دقیق تلیسه ها 30 تا 45 روز قبل از زایش هیچ تاثیر منفی ای روی وزن گوساله متولد شده، سخت زایی، مشکلات متابولیکی، میزان مصرف خوراک در اوایل شروع شیردهی یا میزان تولید شیر در مراحل اولیه شیردهی ندارد.

نشان داده شده است که تغییرات در حجم شکمبه یا دستگاه گوارش به سرعت رخ داده و میزان مصرف ماده خشک بعد از زایش را محدود نمی کند.

منبع